ΠΕΝΘΙΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Χαράματα με πιάσανε τα κλάματα
σαν ήρθες ξανά στην θύμησή μου.
Τα δάκρυά μου ποτάμι
που κυλά στης ψυχής μου
τα πένθιμα φεγγάρια.


Πάγωσαν τα χείλη μου
  εδώ τελειώνει η ζωή μου.
Ήσουν η πνοή μου
τώρα πια η ανάμνησή μου.
 Ήσουν το φως της ψυχής μου
σαν γλυκά μου μιλούσες.
 Έδιωχνες τα σκοτάδια
της ανούσιας ζωής μου.



Ναυάγησαν τα όνειρα
χάθηκαν στον χρόνο.
Τα πληγωμένα σ' αγαπώ
στάζουν αίμα μέσα στην καρδιά.
Το ξαφνικό αντίο
με ράγισε, με στέγνωσε
με πέταξε στου Άδη
τα ανήλιαγα κελιά.

Χαμένη πια ψυχή στον άνεμο
στου ουρανού τα σύννεφα
μέσα σε πένθιμα φεγγάρια
να αργοσβήνω, να σιγολιώνω
αναμένοντας τον θάνατο
να έρθει γλυκά να με κοιμίσει.